BIRAKMADIN



Hasret ettin yaşamaya

Çıkacak yol bırakmadın;

Vebâlini taşımaya,

Tutacak kol bırakmadın.



İnandım dost sözüne,

Boyun büktüm her nazına,

Yıllar var ki el yüzüne,

Bakacak hâl bırakmadın.



Yaralıysam vuran sensin,

Günahıma giren sensin,

Umudumu kıran sensin,

Tutacak dal bırakmadın.



Dudak büktün her soruma,

Fesat kattın her yoruma,

Kırk yılda bir hayrıma,

Çıkacak fal bırakmadın.



Üstümde yok başımda yok,

İsim de yok aşım da yok,

Yaslanacak taşım da yok,

Yatacak çul bırakmadın.



Âlem duydu âvazımı,

Küfre yordu niyâzımı,

Musâllada namazımı,

Kılacak kul bırakmadın...