EKONOMİ Ulaşım: Karayolu ile il'in ulaşımı, sahil kesimden geçen 010 nolu Devlat Karayolu ile sağlanmaktadır. Ancak bu yol ihtiyaca cevap veremediğinden, bu yolda iyileştirme çalışmaları yapılmaktyadır. İldeki karayolu ağı 368 km. olup, bunun 252 km.si devlet yolu, 116 km.si il yoludur. devlet ve il yolları toplamının %91'i asfalt, %9'u stabilize yoldur. Ayrıca 77 km.si asfalt olan toplam 6853 km. köy yolu bulunmaktadır. İç Anadolu ile İrtibat Giresun-Şebinkarahisar yolu ile sağlanmaktadır. Öteyandan İç Anadolu ile irtibatı kısa ve ekonomik olarak sağlayacak olan Tirebolu- Torul yolunda yapım çalışmaları devam etmektedir. İlde hava ulaşımı mevcut deyildir. 1997 yılında kurulan ORGİ, Ordu ve Giresun arasına, deniz dolgusu yapılarak kurulacak olan hava alanının, mendirek inşaatına başlamıştır. Deniz yolu ile ulaşım, ilin yurt dışına açılan önemli bir kapısıdır. Giresun limanı 1959 yılında hizmete girmiştir. Doğuda Çamburnu, batıda Piraziz arasında ki deniz alanını kapsar. Limanın şilep, yolcu, motor, balıkcı ve klavuzluk olmak üzere 5 adet rıhtımı bulunmaktadır. Liman, Türk ve yabancı gemilere yükleme ve boşaltma yapabilecek her türlü kolaylığa ve imkana sahiptir. Limanın yükleme ve boşaltma kapasitesi 1.797.000 yıl/ton'dur. Liman'a ihraç maddeleri arsında fındık, un, maden ve karışık yük gelmekte olup, ithal edilen maddeler ise tomruk, budağ ve kömürü kapsamaktadır. . Haberleşme: İl genelinde haberleşme üniteleri Türk Telekom Baş Müdürlüğü tarafından tanzim edilmaktadir.İl içersinde 116 adet haberleşme santrali bulunmakta olup bu santrallerden 57 tanesi anolok, 59 tanesi digital olarak haberleşmeyi sağlamaktadır. Şehir merkezi, ilçeler ve belediyelerin tamamı ve 558 adet köyden 491 adedi telefona kavuşturulmuştur. Telefon götürüle- meyen 117 adet köyün haberleşme sorunu acentelikler vasıtasıyla sağlanmaktadır. GSM sistemli haberleşme ortamı önceleri il merkezi ve sahil ilçelerda yaygınlaştırılmış, Şebinkarahisar ve Alucra ilçelerinden başlamak üzere diğer ilçe merkezlerinin de kapsama alanı içine alınması çalışmaları devam etmektedir. Sosyal ve Ekonomik Yapı: Giresun'da istihdamın büyük bir kısmı tarım ağırlıklı olmasına rağmen, kırsal nüfus başına düşen tarımsal ürünler üretimi, ülke ortalamasının altındadır. Bunun temel nedeni, tarımsal verimliliğin düşük olmasıdır. Giresun ili tarımsal hasılasının, ülke tarımsal hasılası içindeki payı binde 8.5 gibi düşük düzeydedir. İlin yer aldığı Karadeniz Bölgesi'nin sosyo-ekonomik gelişmişlik düzeyi itibariyle ülke ortalamaları altında kalmasının temel nedenleri; Engebeli arazi yapısına sahip olması ve coğrafi koşulların tarım ve sanayi için elverişli olmamasıdır. Bölgede halen tarım sektörü ağırlığını korumakla birlikte, tarımsal arazinin küçük parçalardan oluşması tarımsal verimliliği düşürmektedir. 1-ENERJİ Giresun ili elektrik enerjisini entrekonnekte sisteminden ( ulusal enerji ağı) temin etmektedir. İlde enerji üretiminde faaliyet gösteren sadece Doğankent Hidroelektrik Santralidir. Doğankent Hidroelektrik Santralinin 1997 yılı üretimi 252.955.000 kwh'dir. İlde tüketilen elektiriğin büyük bir çoğunluğu meskenlerde tuketilmektedir. 1996 yılında toplam elektrik tüketimi 251.147.375 kwh olup, kişi başına düşen elektrik tüketimi 522 kwh/kişi'dir. 2-SANAYİ İlde imalat sanayi genel olarak tarım ve ormana dayalıdır. İlde 23 adet fındık kırma tesisi mevcut olup, bunların 5 adedi entegre fındık kırma tesisidir. Taş sektöründe de 13 adet yatırım mevcuttur. İlde kurulan 70 hektarlık Organize Sanayi Bölgesinin tamamı kamulaştırılmış olup, alt yapı çalışmaları sürdürülmaktedir. Doğu Karadeniz Bölgesinde 1991'de başlatılan hafif silah sanayi projesi 1995 yılında ilimizde 16 şirketle, 7 adet esnaf kuruluşunun katılımı ile GİRMAŞ GİRESUN MAKİNA SANAYİ A.Ş.kurulmuştur.Bu firma hafif silah üretmekte olup, teslimatı M.K.E.K.'na yapmaktadır. Üretilen tabancalar; Yavuz 16, (Kalimra :9*19 mm. Barabellum, Şarjör kapasitesi 15+1 mermili) ze Çotanak 5'lisi (38 mm. Kalibreli, Tanburlu, 5 mermili). Tabancaların namlu parçaları M.K.E.K.'nun sorumluluğunda ithal edilirken, şimdi namluda bu şirket tarafından imal edilmektedir. Diyer yandan kapasite artırımı çalışmaları devam etmektedir. 3-MADENCİLİK Doğu Karadeniz Metalojik Provensinin orta kesminde yer alan Giresun ili, metalik madenler açısından çok önemli bir potansiyele sahip olmasına karşın, endüstriyel ve enerji hammaddeleri açısından çok sınırlı bir potansiyele sahiptir. Bu Metalik maden yatakları masif tip (Cu, Pb, Zn) yatak ve zuhurlar çok önemli bir konuma sahiptir. İlde , M.T.A.'nın bu güne kadar yapmış olduğu arama çalışmaları sonucu 43 adet Bakır, Kurşun, Çinko, 7 adet Demir, 3 adet Magnezyum, 1 adet Sb molibden ve 1 adet Sb yatak ve zuhur tesbit edilmiştir. Bunlardan ekonomoik açıdan önem taşıyan büyüklükte 15 adet bakır, Kurşun, Çinko, 4 adet Demir, 6 adet illit-kaolen-bentonit-alunit, 4 adet granit-mermer, 1 adet barit ve 2 adet uranyum yatağı mevcuttur. Metalik madenler, Espiye, Görele ve Tirebolu yörelerinde sahil kesimlerde yer alır. Enerji hammaddesi olan uranyum'a ise Şebinkarahisar yöresinde rastlanmaktadır. 4-İMALAT İldeki imalat sanayi'nin büyük çoğunluğu tarım ve orman ürünlerine datanmakta olup, elverişsiz ulaşım ve coğrafi yapı yüzünden olumsuz etkilenmektedir. İmalat sanayinde iki adet KİT kuruluşu bulunmaktadır. (ÇAYKUR Tirebolu Çay fabrıkası, Seka Aksu Müessesesi Giresun) Bunun dışında 92 özel işletme bu sektörde çalışmaktadır. Giresun Ticaret Odasına kayıtlı 1822 iş yerinden 692'si gerçek 1130'u tüzel kişiliğe sahiptir. İlde küçük sanayi işletmeleri, sanayi sitesi bölgelerinde toplanmıştır. İl merkezinde 2 adet küçük sanayi bölgesi kurulmuş, ağaş ve metel işleri olarak bölünmüştür. 5-BANKACILIK Giresun'da, 1997 yılı sonu itibariyle 12 ayrı bankanın toplam 45 şubesi faaliyet göstermektedir. En fazla şubesi olan banka; 14 şube ile Ziraat Bankası ve 11 Şube ile Halkbank'tır. Bunları 5'er şube ile İşbankası ve Akbank izlemektedir. Banka şubelerinin 13 tanesi il merkezinde 32 tanesi de ilçelere dağılmış bulunmaktadır. 6-GELİR DURUMU Giresun ili Gayrisafi Yurtiçi hasılası (GSYİH), 1996 yılı itibariyle 436.695 milyon TL. düzeyinde gerçekleşmiştir. Faaliyet kollarına göre dağılımı ise, 1997 yılı itibariyle %36.4 tarım sektörü, %13.3'ü sanayi, %14.8'i ulaştırma, %12'si ticaret ve %6.4'ü inşaat sektöründe olduğu gözlenmektedir. Giresun ili GSYİH'sinin Karadeniz Bölgesi ve Türkiye içindeki yeri incelendiğinde ise, ilde yaratılan hasılanın, Karadeniz Bölgesi hasılasının %4.47'sini, Türkiye hasılasının ise %0.47'sini oluşturduğu görülmektedir. 1998 yılı içinde toplam bütçe gideri 17 trilyon 382 milyar, toplam bütçe geliri 8 trilyon 383 milyar TL.'dir. İl genelinde Vergidairesi ve Mal Müdürlüklerine kayıtlı 18.461 faal mükellef bulunmaktadır. 7-TİCARET İlde, iklim ve doğal yapı gereği, tarımsal üretim ve buna bağlı olarak oluşan tarıma dayalı imalat sanayi üzerine bir ticari yapı kurulmuştur. Dünyaca kalitesi bilinen Giresu fındığı halkın temel geçim kaynağını oluşturmaktadır. Bu fındığın işlenerek iç ve diş pazarlara hazırlanması ilde kurulu bulunan modern tesislerde yapılmaktadır. Bu fındık önceki yıllarda işlenmeden ihraç edilirken günümüzde , tesislerde işlenerek kavrulmuş, kıyılmış, beyazlatılmış, un ve püre haline getirilmiş şekilde ihraç edilmektedir. Maden olarak, Kurşun konsantresi ve barit madenide önem arzetmektedir. Bu madenler diş ülkelere ihraç edilerek önemli döviz girdisi sağlanmaktadır. İlde ayrıca kereste ve ağaç parke üretimi yapılmakta, SEKA Aksu Kağıt Fabrikası gazete kağıdı üretmektedir. İlde ticari hayatı canlandıran önemli faktörlerden birisi de kıyı ticaretidir. Sovyetler birliğinin dağılması ile ortaya çıkan Bağımsız Devletler Topluluğu ve özellikle Orta Asya Türk Cumhuriyetlerine olan kapıların açılması sonucunda, bu ülkelere önemli ölçüde ihracat yapan firmalar kurularak, önemli ölçüde gelir sağlanmaya başlandı. İlde, 1997 yılı ihtibariyle ihraç edilen önemli ürünler şöyle sıralanabilir; Fındık, Maden, Buday unu, gazete kağıdı, kiremit, gofret, bisküvi, inşaat malzemesi, fotoğraf kağıdı, çeşitli sebzeler, jüt çuval, margarin, çuval dikme makinası. İle yapılan ithalatın dağılımı ise, ekmeklik buğday, gübre, çam, meşe, kayın ve kerestane tomruğu, fındık işleme tesis makinaları ve çeşitli imalat işlemlerinde kullanılan makina ve parçalarıdır. İlimiz Gümrük Müdürlüğü 1997 yılı verilerine göre 263.941.356 $ ihracat yapılmış ve 4.495.236 $ ithalat yapılmıştır. 8-BALIKCILIK İl genelinde balıkcılık önemli bir geçim kaynağı olmasına rağmen, tüm balıkcılık potansiyeli kullanılamamaktadır. Giresun'da balıkcılık, kıyı balıkcılığı biçiminde yürütülmektedir. Avlanan balıklar hamsi, palamut, torik, tivsi, sargan gibi göçmen balıklar ile kefal, kötek, karagöz, barbun, kalkan, mezgit ve istavrit gibi yerli balıklardır. 9-TARIM Doğu Karadeniz Dağ silsilesinin ikiye böldüğü Giresun ilinin bu iki bölümü arazi yapısı bakımından çok ayrı özellikler arzeder. Bol yağış alan kuzey kesimde bitki örtüsü zengindir. Bu kesimde 800 m yüksekliğe kadar fındık ve diğer meyve ağaçları ile genellikle yaprağını döken ağaçlar yer almaktadır. 800-1200 m yükseklikler arasında iğne yapraklı ağaçlara, 2000 m yükesklikte ise uçsuz bucaksız yaylalar yer almaktadır. İlin sahil kesiminde tarımsal faaliyetler içersinde Fındığın tartışılmaz bir üstünlüğü vardır.Fındığın dışında ailenin geçimliği şeklinde hayvancılık ve sebzecilik görülmektrdir. Son yıllarda seracılık önem kazanmaya başlamıştır.Sahil kesimdeki önemli sayılabilecek bir faaliyet de balıkcılıktır. Son yıllarda kültür balıkcılığı de giderek yaygınlaşmıştır. Tirebolu- Eynesil bölgesinde çay yetiştiriciliği fındıkdan sonra ikinci sırada olup, çoğu ailenin geçim kaynağını teşkil etmektedir. Şebinkarahisar, Alucra ve Çamoluk ilçelerinde tarımsal yapı sahil kesimden tamamen farklı bir özellik gösterir. Çayır-mer'a alanları ve buna bağlı olarak hayvancılık önem arzetmektedir. Hububat, Meyvecilik, Sebzecilik ve son yıllarda da tütün ürtetimi yaygınca yapılan tarım faaliyetleri arasındadır. 10 HAYVANCILIK İlde, büyük ve küçük baş hayvancılığı, sahil kesimde otlakların az olması, yem bitkisi ekiliş alanlarının dar olması ve girdi fiyatlarının yüksek olması nedeniyle düşük sayıdadır. Yüksek kesimlerde ise nüfusun düşük olması nedeniyke hayvan sayısı düşüktür.Bütün bu etkenlere rağmen Alucra, Çamoluk, Dereli ve Şebinkarahisar gibi ilçelerde hayvancılık halen en önemli geçim kaynaklarından birisidir. 2000 m yükseklikteki yaylalar yaz aylarında hayvancılık için önemli bir yere sahiptir. Sun'i Tohumlama ve Tabii tohumlama çalışmaları ile yerli ırkların ıslahı çalişmaları devam etmelktedir. Kümes Hayvanları ve Arıcılık, Önemli geçim kaynaklarından birisi de arıcılıktır. 1997 sonu rakamlarına göre ilde toplam 107.875 adet kovan bulunmaktadır. 1.150 ton bal üretilmaktedir. Kümes hayvancılığı daha çok ihtiyaç karşılamaya yöneliktir. Ticari amaçlı 4 adet Yumurta tavukçuluğu yapan işletme bulunmaktadır. Toplam kapasiteleri 18.400 dür. 1 adet de 2.300 kapasiteli Broiler tavukçuluk yapan işletme bulunmaktadır. Su Ürünleri, Giresun Merkez ilçenin ve bunla birlikte 8 ilçenin sahilde bulunması nedeniyle balıkcılık, Giresun ekonomisinde önemli bir yer tutmaktedır. 116 km sahil şeridi bulunan ilde, 1997 yılında denizden toplam 25.147.475 kg deniz ürünü avlanmıştır. Son yıllarda devlet desteği ile kültür balıkçılığında da önemli bir ilerleme sağlanmıştır. 1997 yılı rakamlarıyla il genelinde 65 adet Alabalık tesisi bulunmakta olup, toplam kapasitelri 301 ton/yıl 'dir. 11-ORMANCILIK İl genelinde ormanlık alanlar oldukça geniş yer kaplamakdadır. Giresun ili arazisinin 236 hektarlık alanını, yanı %40'ını ormanlık alan oluşturmaktadır. Bu alanın, % 25'i normal koru alanı, %24'ü bozuk orman alanı ve %51'i de çok bozuk orman alanıdır. Bu ormanları oluşturan ağaç türleri ibrelilerden; ladin, sarıçam, köknar. Yapraklılardan; kayın, kızılağaç, kestane, gürgen, meşe, kavak, akçaağaç ve karaağaçtır. Bu ağaç türlerinden, ladin, kayın ve çam türleri saf ormanları meydana getirdiği gibi libreli yapraklı karışımı ve yapraklıların kendi aralarında karışımından da orman şekilleri meydana gelmiştir. TURİZM Giresun ili, sahip olduğu doğal ve tarihi değerler açısından turizme oldukça elverişlidir. Bölge de turizm sezonu, ülkenin diğer turizm yörelerinde olduğu kadar uzun süreli deyildir. Buna rağmen son yıllarda turizm hareketlerinde önemli bir gelişme kaydedilmiş, turizm sektörü daha çok tarih ve doğa tuırizmine doğru kaydırılmıştır. Doğa turizmi açısından bölgede bulunan yaylalar önemli bir kaynaktır. Buyaylalardan Dereli/kümbet yaylası 20 Mayıs 1991 tarih ve 20876 sayılı, Dereli/Yavuzkemal-Kulakkaya yaylası 20 Eylül 1991 tarih ve 20997 sayılı ve Bulancak/Bektaş yaylası 5 Mart 1990 tarih ve 20452 sayılı Resmi Gazetelerde Bakanlar Kurulu Kararları yayınlanarak Turizm Merkezi olarak ilan edilmişlerdir. İl merkezinde ve ilçelerde bulunan tarihi eserler yeterli zenginlikte bulunmasına rağmen, gerekli tanıtım ile belirli bir ilgi oluşturma şansına sahiptir. Gezilip görülebilecek tarihi yer ve eserler: Giresun Adası: Kıyıdan bir mil açıkta bulunan ada, Karadeniz'in tek adasıdır. 40.000 metrekare olup, halen duvar kalıntıları bulunmaktadır. Halkın gezinti yerlerinden olup, yaz aylarında mavi turlar düzenlenmektedir. Giresun Kalesi: Kenti ikiye bölen yarım adanın üstüne kurulmuş olup, 500 metrelik bir yol ile ulaşılabilmaktedir. Kalenin M.Ö.2. yüzyılda Pontus Kralı 1.Farnakes tarafından yaptırıldığı sanılmaktadır. Kalenin çeşitli yerlerinde, oyulmuş taş mağralar ve tapınak örnekleri bulunmaktadır. Gazi (Topal) Osman Ağanın mezarı da kalede bulunmaktadır. Kiliseler: Kentte iki kilise bulunmaktadır. Her ikisi de 18.yy'dan kalmadır. Sokakbaşı Gogora Mevkiinde bulunan müze olarak kullanılmakta olup, Çınarlar mahallesinde bulunan ise çocuk kütüphanesi olarak kullanılmaktadır. Seyyid Vakkas Türbesi: Kapu Mahallesi'nde bulunan 19.yy'dan kalma bir türbedir. Fatih Sultan Mehmet zamanında ve Giresun'un alınması sırasında şehit düşen Uç Beyi Seyyid Vakkas'a aittir. Meryemana: Askerlik Şubesi arkasında eski Lonca yolu üstünde bulunmaktadır. Hıristiyanlığın ilk yayıldığı yıllardan kalma bir kaya tapınağıdır. Panaia ve Surp Sarkis adlarıyla da bilinen ve üç katlı olduğu söylenen tapınak, geçmişte şifahane olarak kullanılmıştır. Hacı Hüseyin Cami: 1594 yılında Çobanoğlu Hacı Hüseyin tarafından yatırılmıştır. 1861'de Dizdarzade Murat Bey kızı Ayşe Emetullah hayratı olarak yenilenmiştir. Hacı Miktad Camisi: 1661 tarihli yazıtında yapının Hacı Miktad Ağa'nın vakfı; 1841 tarihli yazıtında Hacı Çalık Kapudan'ın hayratı olduğu anlaşılmaktadır. 1889 tarihli yazıt ise yapıyı Hacı İsmail Efendi'nin yeniden inşa ettirdiğini belirtmektedir. Kale Camisi:Hükümet Konağı yakınında bulunmakta olup, iki adet yazıtı vardır. 1830 tarihli yazıtında Dizdarzade Emetullah Hanım'ın yaptırdığı yazılmaktadır. 1911-1912 tarihli yazıtında ise, Sarı Mahmutzade El-Hac Mustafa Efendi tarafından yeniden inşa edildiği belirtilmektedir. Çekek Camisi: Giriş kapısı üzerinde bulunan kitabeye göre, 1884 tarihinde Sarı Alemderzade yaptırmıştır. Soğuksu Camisi: Giriş kapısı üzerindeki kitabeden anlaşıldığına göre, Müslüm adında bir kişi tarafından yaptırılmıştır. 1986 yılında ise; Giresun Kaymakamı Mahmut Rüştü tarafından genişletilerek yenilenmiştir. Şeyh Keramettin Camisi: Şeyh Karemettin adında bir kişi tarafından yaptırılmıştır. Kufa Kuyusu: Bizans döneminden kaldığı sanılmakta olup, kalenin eteğinde ve yeni açılan yolun kenerındadır. Kuyu, 2 m uzunluğunda ve 80 cm genişliğinde ağıza ve 7-8 metrede derinliğe sahiptir. Ticaret Lisesi Binası Ve Kapısı: 1904-1906 yıllarında yapılmış, Dor-Korint-İyon tarzı bir yapıdır. Millet Bahçesi Kapısı: Hükümet Konağı önüne rastlayan ve Millet Bahçesi olarak anılan parkın kemer kapısı olup, Kitabelerden anlaşıldığına göre, Kaymakam Ziya ve Belediye Raisi Kaptan Yorgi Paşa tarafından yaptırılmıştır. İlde faaliyette bulunan toplam 8 adet belgeli tesiste 410 yatak kapasitesi mevcuttur.